Dit is deel 2. Volg hier – Lage mensen op hoge plaatsen

Het gaat natuurlijk terug naar toen ik een (Steenbok) kind was, maar om satori te blijven volgen, herinnerde ik haar aan een paar dingen.

“Ik kom altijd op plekken terecht waar ik niets te zoeken heb. Dit gebeurt gewoon. Toen ik jong was, negentien, waren er bijvoorbeeld zeven vijfsterrenrestaurants in het land. Zeven, dus niet zo veel,’ zei ik. “Ik ben er vrij zeker van dat dat klopt, want ik herinner me dat ik dacht dat ze de zeven wereldwonderen waren of zoiets en van alle dingen, een van de restaurants was in mijn stad.”

“Oh!” ze zei.

“Ja, daar ben ik natuurlijk terechtgekomen. Ik ging hier eten in een jurk van Goodwill. Ik had daar gewoon niets te zoeken, maar toch was ik er. En ik morste Cherries Jubilee langs de voorkant van mijn jurk daarbinnen. Mijn jurk was wit,’ voegde ik eraan toe.

Satori was goed opgevoed, dus hijgde een beetje.

“Ja, precies op de voorkant van mijn jurk tuimelde de kersen,” zei ik grinnikend. “Ik dacht dat het meer dan wat dan ook grappig was, hoewel mijn date … nou wie weet wat hij dacht. Het kon me niet schelen wat hij dacht. Ik vond hem helemaal niet zo leuk. En ik was daar ook luid aan het praten en aan het lachen, dat weet ik zeker. Maar je ziet wat ik bedoel. Wat doet iemand zoals ik op zo’n plek? Ik had geen kousen. Ik droeg een soort schoenen, ik weet niet meer wat, maar ik weet zeker dat ze niets met de jurk te maken hadden, dat wist ik niet en het kon me ook niets schelen. Goodwill-jurk, Goodwill-schoenen. Ik ging gewoon naar Goodwill en haalde een jurk uit het rek die leek te passen. Het was wel schoon,’ zei ik. “Totdat ik de kersen morste! Maar je ziet wat ik bedoel. Ik laat dit soort dingen altijd gebeuren. Ik probeer niet op plaatsen als deze te zijn, ik kom daar gewoon terecht. Het is onverklaarbaar.”

Wordt vervolgd.