Ik keek naar een programma waarin een meid van midden twintig zei dat ze een pad voor haar leven had gekozen waarvan ze dacht dat het haar in staat zou stellen te ontsnappen aan een onderdrukkende baas. Het bracht haar niet ver. De implicatie was dat ze beter af zou zijn geweest als ze de moeite had genomen om te ontsnappen. Dit komt omdat ze terug moest gaan om onder iemand anders te werken … maar nu had ze schulden.

Dat is het. Dat was het commentaar, maar het zette me aan het denken over de verschillende wegen die ik heb gekozen. Ik heb de makkelijke weg gekozen, de stomme weg, de moeilijkere weg, maar over het algemeen, Ik heb tientallen jaren doorgebracht met het omzeilen van potentieel onderdrukkende situaties. Ik was hiermee regelmatig, Houdini. Er was geen sprake van dat ik gepakt zou worden! Maar wat gebeurde er toen?

Ik dacht dat ik iets anders moest doen, als ik iets nieuws wilde leren. Dus toen ik de kans kreeg om een ​​hardcore huwelijk aan te gaan, nam ik die.

Ik heb Uranus in mijn 7e huis, een Venus vierkant Neptunus, evenals een zeer sterke Jupiter-signatuur. Hoe je het ook wendt of keert, ik ben een vluchtrisico, maar ik heb deze keuze gemaakt met een duidelijk besef dat ik een geweldige tijd zou hebben. Ik wist dit omdat mijn man het me vertelde. Ik heb het geverifieerd met behulp van astrologie en in feite heb ik het op deze blog besproken. Dus waarom zou ik dat doen? Was een beoordelingsfout?

Het was geen beoordelingsfout. Ik weet niet of dit voor iedereen geldt, daarom post ik dit. Sommige mensen wrijven graag tegen een harde rand. Ze houden van een uitdaging en ze houden ervan om tegen weerstand in te gaan, vergelijkbaar met gewichtheffen, om zichzelf op de een of andere manier te versterken. Ik besloot dat ik meer betrokken wilde raken en met het leven wilde worstelen.

Wat vind je van de weg die je hebt gekozen? Is het makkelijk? Medium? Moeilijk? Variabel? Kan een persoon goede keuzes maken, ontberingen vermijden en toch karakter ontwikkelen?