We hebben een discussie op het forum over angst en afkeer. Ik probeer mijn eigen reacties in dit verband te begrijpen.

Ik zei dat mensen bang voor me zijn; Ik wou dat ze dat niet waren. Verschillende mensen zeiden dat ze niet wisten waarom iemand bang voor me zou zijn. Ik besloot er een post van te maken…

~~
Ik maak mensen bang en ik denk dat de reden is dat ik niet altijd sociale conventies volg. Dat zou ik waarschijnlijk doen als ik wist waar de lijnen waren. Zo ben ik naar het Zuiden verhuisd en heb ik me aangepast door de manieren van de lokale bevolking te kopiëren, wat volgens mij nodig is om hier te functioneren. Ik bedoel, het is niet mijn bedoeling om mensen de verkeerde kant op te wrijven. Ik ben geen egocentrische rebel.

Als dit internet niet was, is de kans groot dat ik in contact zou komen met mensen die een beetje op mij leken? Zelfde buurt? Ik kom uit Tucson, AZ. De mensen daar zijn behoorlijk warm en vriendelijk, of dat waren ze in ieder geval vroeger. Niemand was toen bang voor me. Maar het internet is enorm en verreikend.

Misschien heeft de persoon nog nooit een luidruchtige Italiaan ontmoet.
Misschien hebben ze in hun hele leven nog nooit zoveel gevloek gehoord.
Misschien begrijpen ze niet hoe ik in godsnaam niet kan zijn zoals zij…

Ik weet het niet, maar ik denk dat er veel redenen zijn – VEEL.

Er is ook de Mars Mercurius-factor. Het maakt mensen bang… dit is lang geleden vastgesteld. Met video heb ik dit probleem niet omdat er meer gepresenteerd wordt en ik persoonlijk best wel yin ben. Maar ik ben een soort Zorro met mijn woorden.

Het is moeilijk om aan te pakken, omdat mijn schrijven voor mij natuurlijk is en wie weet welk woord of welke zin triggert? Zoals alle Italianen wel eens moeten uitleggen: “Ik ben gewoon aan het praten, hier!”

Mijn schrijven is ook de reden waarom mensen hier komen, ook al ontkennen ze dit. Ik denk dat het op een bepaald niveau te maken heeft met aantrekking/afstoting.

Dit is een waargebeurd verhaal: de man die mijn boek heeft geredigeerd, zou me aan de telefoon spreken. Hij zei dat het hem een ​​uur kostte om de moed erin te krijgen. Ik stond versteld. De website van deze man stond destijds in de top 10 van het hele internet. WTF? Verder had hij later die dag een telefoontje met de president van Viacom. Daar maakte hij zich helemaal geen zorgen over.

Dus ja. Ik maak mensen bang … en toen deze man me dit vertelde (bijna 20 jaar geleden), heb ik de situatie aangepakt. Ik moest hier echt naar kijken… Ik wil niet dat mensen bang zijn om met me te praten!

Dus echt, als ik video zou gebruiken, zou het dit voor mij oplossen, maar ik ben er op dit moment gewoon niet mee bezig. Ik realiseer me dat ik dingen moet doen die ik niet wil doen, maar als het op creatieve output aankomt, laat ik de ideeën graag organisch naar me toe komen.

Maak je mensen bang of maken ze jou bang, of is het allebei? Wat is uw grootste storing? <- grap